| بررسی استفاده از پساب آب شیرین کن شهر لامرد و کاربرد آن در ساخت وساز |
| کد مقاله : 1061-IWWA |
| نویسندگان |
|
پیمان آسی *1، اردوان نیکنام2 1شرکت اب و فاضلاب استان فارس 2شرکت آب و فاضلاب استان فارس |
| چکیده مقاله |
| با توجه به کمبود منابع آب شیرین در مناطق جنوبی ایران، استفاده از آب‌شیرین‌کن‌ها به‌عنوان یکی از مهم‌ترین راهکارهای تأمین آب شرب مطرح است. یکی از پیامدهای این فرآیند، تولید حجم قابل توجهی پساب شور است که در حدود ۴۰ درصد آب ورودی را شامل می‌شود. در شهر لامرد، با وجود ظرفیت تولید ۳۰۰ مترمکعب آب شیرین در شبانه‌روز، روزانه حدود ۱۲۰ مترمکعب پساب تولید می‌شود. آزمایش‌ها نشان داد که EC پساب خروجی حدود ۶۵۰۰ µS/cm است که نشان‌دهنده شوری متوسط (کمتر از آب دریا و بیشتر از آب شیرین) می‌باشد. این پساب حاوی یون‌های کلرید، سولفات و سختی قابل توجه است. برای کاهش شوری، درصدی از آب شبکه به پساب افزوده شد تا شرایط برای استفاده در صنعت ساخت‌وساز مناسب‌تر گردد. نتایج آزمایش‌ها نشان داد که استفاده محدود از این آب در بتن غیرسازه‌ای و تولید بلوک سیمانی می‌تواند بدون افت محسوس کیفیت انجام گیرد، اما در بتن مسلح احتمال خوردگی میلگردها در اثر یون کلرید وجود دارد. از این رو، به‌کارگیری پساب رقیق‌شده آب‌شیرین‌کن در پروژه‌های غیرسازه‌ای و یا استفاده ترکیبی آن با افزودنی‌های ضدخوردگی توصیه می‌شود. در نتیجه، پساب آب‌شیرین‌کن لامرد نه‌تنها یک چالش زیست‌محیطی محسوب نمی‌شود، بلکه با مدیریت صحیح می‌تواند به منبعی جایگزین برای صرفه‌جویی در مصرف آب شیرین تبدیل گردد. |
| کلیدواژه ها |
| آب شیرین کن ، پساب شور ، بتن غیر سازه ای ، زیست محیطی |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |
