| مروری بر نقش فرآیندهای اکسیداسیون، انعقاد و جذب سطحی در حذف آرسنیک از آب |
| کد مقاله : 1186-IWWA |
| نویسندگان |
|
ملیکا مصلح1، علیرضا ولیپور *2، فرزاد هاشم‌زاده3، عباس صدیقی مهر4، مجید زیبازاده5 1دانشجوری کارشناسی ارشد مهندسی عمران دانشگاه تهران 2سرپرست مرکز تحقیقات آب و فاضلاب، موسسه تحقیقات آب، تهران، ایران 3پژوهشگر مرکز تحقیقات آب و فاضلاب، موسسه تحقیقات آب، تهران، ایران 4مدیر دفتر توسعه مدیریت و تحقیقات، شرکت آب و فاضلاب ، همدان، ایران 5- مدیر مرکز نظارت بر کیفیت آب و فاضلاب، شرکت آب و فاضلاب ، همدان، ایران |
| چکیده مقاله |
| آرسنیک (As) به‌ویژه گونه As(III) یکی از آلاینده‌های خطرناک آب با خطرات بهداشتی قابل‌توجه است. این مقاله مروری بر نقش فرآیندهای اکسیداسیون، انعقاد/لخته سازی و جذب سطحی در حذف آرسنیک از آب ارائه می‌دهد. شناخت دقیق گونه‌بندی آرسنیک، pH، غلظت آهن و آنیون‌های مزاحم در انتخاب روش‌های مناسب بسیار حائز اهمیت است. در بخش اکسیداسیون، روش‌هایی مانند کلر، دی‌اکسید کلر، پراکسید هیدروژن، فرآیندهای فوتوکاتالیستی، الکتروشیمیایی و ترکیبات فنتون و ازن مقایسه شده‌اند، که نشان می‌دهد ترکیب اکسیداسیون با رسوب‌گذاری یا جذب، کارایی بالایی در حذف As(III) دارد. در فرآیند انعقاد، منعقدکننده‌ها حاوی آهن و آلومینیوم، و کمک‌منعقدکننده‌های زیستی مانند کیتوزان باعث افزایش کارآیی حذف آرسنیک، و کاهش مصرف مواد شیمیایی می‌شوند. جذب سطحی نیز با استفاده از جاذب‌های اکسید آهن، آلومینا و جاذب‌های پوشش داده‌شده، به‌ویژه جاذب‌های آهن‌دار، نقش مهمی در حذف نهایی آرسنیک ایفا می‌کنند. ازنظر اقتصادی، نتایج نشان داد انعقاد برای دبی‌های بالا و جذب برای دبی‌های پایین مقرون‌به‌صرفه تر است. جهت حذف مؤثر آرسنیک، ترکیبی از اکسیداسیون هدفمند As(III)، انعقاد با منعقدکننده‌های آهنی تقویت‌شده توسط کمک‌منعقدکننده‌های زیستی و جذب سطحی با جاذب‌های آهن‌دار به‌عنوان راهکار اصلی پیشنهاد می‌شود. مدیریت پایدار لجن‌های آرسنیکی و پایش مستمر کیفیت آب و عملکرد فرایندها از عوامل کلیدی برای تضمین کارآیی بلندمدت این روش‌ها هستند. انجام آزمایش‌های پایلوت برای بهینه‌سازی شرایط عملیاتی نیز ضروری است. |
| کلیدواژه ها |
| آلودگی آرسنیک، اکسیداسیون، انعقاد-لخته‌سازی، جذب، تصفیه آب |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |
