بررسی تأثیر سیاست‌های کاربری زمین بر مدیریت ناکارآمد منابع آب در تهران: مطالعه موردی تغییر کاربری زمین‌های کشاورزی به مناطق شهری
کد مقاله : 1224-IWWA
نویسندگان
امیرحسین امیری1، سعید بهزادی *2
1گروه مهندسی نقشه برداری، دانشکده مهندسی عمران، آب و محیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2دانشیار گروه مهندسی نقشه برداری، دانشکده مهندسی عمران، آب و محیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده مقاله
بحران آب در تهران، کلان‌شهری با جمعیتی بیش از 9 میلیون نفر، توسعه پایدار را به چالش کشید. این پژوهش مروری تحلیلی تأثیر سیاست‌های کاربری زمین بر مدیریت ناکارآمد منابع آب را با تمرکز بر تبدیل زمین‌های کشاورزی به مناطق شهری بررسی کرد. تحلیل‌های کیفی و کمی نشان داد که بین سال‌های 1380 تا 1399، کاهش 15 درصدی زمین‌های کشاورزی در مناطق حاشیه‌ای مانند ورامین، پاکدشت، و شهرری، همراه با افزایش 25 درصدی مناطق شهری، نفوذپذیری خاک را کاهش داد و 70 درصد آب باران را به روان‌آب تبدیل کرد. این روند سطح آب‌های زیرزمینی را 28 سانتی‌متر پایین آورد و فرونشست زمین را در جنوب تهران با نرخ 31 سانتی‌متر در سال شدت بخشید، که فشار بر سدهای لتیان و کرج را افزایش داد. سیاست‌های ناکارآمد، مانند طرح جامع شهری 1386 و نبود نظارت کافی، این مسائل را تشدید کرد. پژوهش با رویکرد از پایین به بالا، راهکارهایی نظیر بهره‌گیری از داده‌های ماهواره‌ای، مدیریت یکپارچه زمین و آب، و بازنگری سیاست‌های شهری ارائه داد تا پایداری منابع آب بهبود یابد. این مطالعه بر ضرورت اصلاح فوری سیاست‌های کاربری زمین تأکید کرد و الگویی برای مدیریت کلان‌شهرهای خشک پیشنهاد نمود.
کلیدواژه ها
کاربری زمین، مدیریت منابع آب، تغییر کاربری اراضی کشاورزی، توسعه شهری
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر