| بررسی حضور و حذف میکروآلایندههای نوظهور شهری، کشاورزی و دارویی در چرخه بازچرخانی آب شهر سنندج و ارائه راهکارهای بهبود فرایند تصفیه |
| کد مقاله : 1242-IWWA |
| نویسندگان |
|
میثم اشرفی *1، عبدالله سلیمی2 1کارشناس شرکت آب و فاضلاب استان کردستان 2استادتمام گروه شیمی- دانشگاه کردستان |
| چکیده مقاله |
| در سال‌های اخیر، افزایش مصرف گسترده داروها، مواد آرایشی بهداشتی و ترکیبات کشاورزی، موجب ورود میکروآلایندههای نوظهور به چرخه‌های آبی و ایجاد چالش جدی برای مدیریت کیفیت آب شده است. این ترکیبات، هرچند در غلظت‌های پایین (نانو تا میکروگرم بر لیتر) حضور دارند، اما به‌دلیل پایداری شیمیایی، تجمع زیستی و اثرات اختلال در سیستم هورمونی، تهدیدی جدی برای سلامت انسان و اکوسیستم‌های آبی محسوب می‌شوند. در این پژوهش، با هدف شناسایی و ارزیابی میزان حذف این ترکیبات در چرخه بازچرخانی آب شهر سنندج، هفت آلاینده شاخص شامل آموکسی‌سیلین، ایبوپروفن، استامینوفن، متیل‌پارابن، تریکلوزان، تتراسایکلین و ۲،۴-دیکلروفنوکسیاستیکاسید بررسی شدند. نمونه‌برداری فصلی از پنج نقطه کلیدی شامل ورودی و خروجی تصفیه‌خانه آب، ورودی و خروجی تصفیه‌خانه فاضلاب و شبکه توزیع آب شرب انجام گرفت. نمونه‌ها پس از فیلتراسیون و پیش تغلیظ شیمیایی، با استفاده از روش استخراج فاز جامد (SPE) تغلیظ و به‌وسیله کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC-UV) آنالیز شدند. نتایج نشان داد که آموکسی‌سیلین، ایبوپروفن و استامینوفن در اغلب نمونه‌ها کمتر از حد تشخیص (<0.1 µg/L) بودند، در حالی‌که متیل‌پارابن و تریکلوزان به‌ترتیب در بازه 9/5 تا 8/299 و 9/0 تا 9 µg/L باقی ماندند. بیشترین غلظت مربوط به ۲،۴-دیکلروفنوکسیاستیکاسید در ورودی فاضلاب پاییز (۳۰۰ µg/L) ثبت شد. کارایی حذف کلی در فرآیندهای معمول تصفیه کمتر از ۵۰ درصد بود. بنابراین، استفاده از فناوری‌های پیشرفته نظیر اکسیداسیون پیشرفته (AOPs)، کربن فعال گرانولی (GAC) و سیستم‌های غشایی (MBR) برای کاهش مؤثر این ترکیبات و تعریف شاخص‌های هشدار فصلی در مدیریت کیفی آب شهری ضروری است. |
| کلیدواژه ها |
| میکروآلایندههای نوظهور ، پارابن، تریکلوزان، تتراسایکلین، ۲،۴-دیکلروفنوکسیاستیکاسید |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |
