| بررسی خطرات زیست محیطی داروها و هورمونها در آب و پساب آبزی پروری |
| کد مقاله : 1246-IWWA |
| نویسندگان |
|
Masoume Taherian *1، مژده کرامت زاده2، علی تکدستان3، سارا نجارپور4، افشین تکدستان5 1علوم پزشکی اهواز 2دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی، تهران، ایران 3دانشگاه علوم پزشکی مازندران 4دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز 5مرکز تحقیقات فناوری‌های زیست محیطی |
| چکیده مقاله |
| با رشد جمعیت جهانی و افزایش تقاضا برای منابع غذایی باکیفیت، آبزی‌پروری به‌عنوان یکی از مهم‌ترین روش‌های پایدار تولید پروتئین حیوانی شناخته می‌شود. استفاده از داروها، آنتی‌بیوتیک‌ها و هورمونها در این صنعت برای کنترل بیماری‌ها، بهبود رشد و افزایش بازده تولید ضروری است، اما مصرف نادرست آن‌ها می‌تواند سلامت انسان و محیط‌زیست را تهدید کند. مرور مطالعات انجام‌شده بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۴ نشان می‌دهد که سازمان‌های بین‌المللی مانند FAO، WHO، EFSA و OIE حدود مجاز باقی‌مانده (MRL) این ترکیبات را برای آنتی‌بیوتیک‌ها در آب کمتر از ۰٫۰۲ µg/L و در بافت ماهی تا ۲۰ µg/kg، برای هورمون‌های رشد مانند 17β-استرادیول تا ۷۰ µg/kg، و برای داروهای ضدانگلی حدود ۱۵ µg/kg تعیین کرده‌اند. در ایران نیز طبق ضوابط وزارت جهاد کشاورزی (۱۴۰۲) و سازمان حفاظت محیط‌زیست، حدود مشابهی اعمال می‌شود. بررسی‌ها نشان داده‌اند که در برخی مزارع پرورشی، غلظت باقی‌مانده آنتی‌بیوتیک‌ها در پساب‌ها تا ۰٫۱۲ µg/L و در بافت آبزیان تا ۵۵ µg/kg گزارش شده است. بنابراین، پایش مستمر، آموزش بهره‌برداران و تصفیه مؤثر پساب‌ها برای کاهش آلودگی و حفظ پایداری اکوسیستم‌های آبی ضروری است. |
| کلیدواژه ها |
| واژه‌های کلیدی: آنتی بیوتیک ها، هورمون ها، آبزی پروری و استانداردها |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |
